U poslednjih 50 godina, najuspešniji muzički stilovi na pop top listama su se menjali i evoluirali bez prestanka. Ipak, pop muziku možemo identifikovati i zahvaljujući određenim šablonima koji se ipak ne menjaju još od pojavljivanja samog izraza „pop muzika".
New Grove rečnik muzikologije definiše popularnu muziku kao muziku koja je nastala posle industrijalizacije tokom 1800-ih godina, koja se najviše poklapa sa ukusom i interesovanjima urbane srednje klase. To uključuje širok spektar muzike od kabarea, preko guslarske muzike do heavy metala.
Sa druge strane, izraz „pop muzika" se pojavio radi opisivanja muzike koja je evoluirala iz rock'n'roll revolucije sredinom 50-ih godina prošlog veka, a i danas nastavlja svoj razvoj.
Pop muzika se od sredine 1950-ih godina identifikuje kao muzika i muzički stilovi koji su dostupni najširoj publici. U pitanju je muzika koja se prodaje u najviše primeraka, ima najposećenije koncerte i koju najčešće čujemo na radiju i specijalizovanim televizijama.
Ali, u vreme komercijalizacije je postala učestala praksa zanemarivanja tradicionalnih muzičkih žanrova. Takvo zanemarivanje postoji već skoro tri decenije, ali to je sve politika koju je nametnuo šou-biznis. MTV je svojom pojavom 1981. godine nagovestio politiku kakvu neguje skoro četiri decenije, a to je promena tokova na savremenoj muzičkoj sceni i konstantno praćenje zahteva publike te se stoga može dogoditi na se neki žanr u određenom trenutku „digne iz mrtvih", a isto tako se može desiti i dalje propadanje onih muzičkih žanrova koji su zanemareni. To sve govori da je od njihove pojave svaka mogućnost predvidiva.
U današnje vreme muzičkom scenom dominiraju izvođači kojima muzičku orijentaciju kreiraju producenti i diskografske kuće umesto da izvođači kreiraju svoju muzičku orijentaciju. Takva kategorija se može nazvati teen popom. Cela ta priča oko stvaranja tog zvuka je počela 1940-ih godina prošlog veka kada je jedan od prvih teen idola bio Frenk Sinatra. Zanimljiva karakteristika je da se muzika stvara naopako, tj. ne kreće se od izvođača već od producenta i diskografske kuće. Oni prvo stvore budući tinejdžerski hit, kao i čitav koncept nekog izvođača, pa onda traže osobu koja je dovoljno harizmatična da to može da iznese pravoj publici.
Međutim, postoji i nekoliko pojedinih izuzetaka sa današnje svetske muzičke scene koji spadaju u kategoriju onih koji nisu želeli da prave tržišnu muziku. Prvi izuzetak je britanska soul pevačica Adel. Kada je izdala prvi album „19", nije imala onoliku popularnost kakvu je imala sa narednim albumima „21" i „25". To sve govori o tome da je izabrala teži način da se dopadne publici, a upravo hitovi sa poslednja dva pomenuta albuma su pomogli i da pesme sa onog prvog zažive među publikom.
I njena sunarodnica Ejmi Vajnhaus je izabrala teži put da se dopadne publici uzimajući u obzir da je izvorni soul zvuk do tada bio u nekom zapećku. Prvi album „Frank" iz 2004. godine nije postigao veliki uspeh, ali je zato naredni album „Back to Black" postigao jedan nezapamćen uspeh o kom se i danas govori. I dan-danas se o tom albumu i njenim hitovima priča sa jednakim žarom kao što se pričalo 2006. godine o čemu govori činjenica da su je pesme poput „Rehab", „Valerie" i „Back to Black" nadživele.
Pop muzika je muzika koja ima uticaj sa svih strana. Tačnije, pozajmljuje elemente i ideje iz raznih muzičkih stilova. Rok, R'n'B, kantri, disko, pank i hip hop su specifični žanrovi koji su bili inkorporirani i na razne načine uticali na pop muziku u proteklih šest decenija. U poslednjoj deceniji latino i rege muzika počele su da igraju veću ulogu u pop muzici nego ikada ranije. Zbog toga se i ne govori džabe o prilagođavanju izvornih žanrova najnižem sloju publike.
U današnje vreme kada vladaju brojni streaming servisi, teško je naći muziku koja nije prilagodljiva tinejdž populaciji. O popularnosti Arijane Grande, Džastina Bibera, Selene Gomez i sličnih izvođača je već sve rečeno, a u budućnosti se očekuje i masovni priliv popularnosti izvođača iz Argentine poput Tini Stoesel ili Horhea Blanka. Uopšteno rečeno, izvođači iz latinoameričkih zemalja će sve više intrigirati svet.
Najčešća karakteristika za dobru pop pesmu prilagođenoj mlađoj populaciji je sam tekst. Tekst može da se odnosi na preispitivanje ljubavnog odnosa, pronalaska sebe, prijateljstva, a sve to je najčešće začinjeno zaraznim refrenom koji se ponavlja do iznemoglosti.
Danas u pop muzici elektronska muzika dominira više nego ikad. Međutim, ne mora uvek da bude tako. Pesma „Someone like you" pevačice Adele je bila hit, a sadržala je samo klavir i glas. Tejlor Svift je napravila najveći prelaz iz kantrija u pop sa albumom „1989", a u hip hop muzici su dominantni i izvođači poput Drejka ili Viz Kalife.
Danas muzičku scenu ne osvajaju samo britanski i američki izvođači, nego i oni iz drugih država poput Kanade, Švedske, Australije, Novog Zelanda, pa čak i Albanije.
U današnje vreme ljudi ne prave razliku između pop muzike i profitabilne muzike što je dovelo do mešanja različitih shvatanja i sublimiranja u jedno. Danas je sve više dominantna upravo tržišna iliti profitabilna muzika, tako da postoje male šanse da se tako nešto promeni. Drugačije rečeno, dominacija instant zvezda i zvezdica će se verovatno nastaviti...