Smešten je na bregu iznad sela Grabovac, na svega 300 metara nadmorske visine. Sam grad zauzima površinu od čak jednog hektara. Do grada se stiže pešačkom stazom dužine 500 metara, koja vodi od regionalnog puta Grabovac – Lozna. Tvrđava je udaljena tri kilometra od manastira Ljubostinja i isto toliko od grada Trstenika.
Mislim da nema boljeg uvoda za priču o ovoj tvrđavi od citata iz publikacije „Zaboravljena kapija Šumadije“:
„Koliko tajni krije Šumadija? Generacije rođene u gradovima ne znaju ništa o njenoj pitomoj divljini, o brdima, omeđenim rekama i rečicama, po čijim je obroncima rasuta prošlost sa sedam kora. Napuštena su sela, zapušteni putevi, urušene crkve, čuvaju ih novoiznikli jasenovi i bagrenjaci i nad njima stare gradine, krševi, gradovi...
A gradili su ih mnogi: Grci, Rimljani, Srbi, Turci, Kelti, čak i narodi čije je ime palo u zaborav u jalovim pokušajima da se na ovom prostoru održe. Šta znamo o Puhovaci, Čukojevacu, Srebrnici, Preveštu, Glaveji, Kukljinu, Dubiču, Kurilovcu..
Šta je preostalo sem maglovite predstave o „naročitim“ mestima, na koja se ne ide bez potrebe, gde žive vile, zmije i drekavci koji uglavnom kriju ćupove nebrojenog blaga. Za sve njih bezimene, napuštene, rušene i opljačkane kao spomen, u centru, na raskrsnici, prelazu preko reke, neka se otkrije tajna, moravskog, Jerininog i ničijeg grada!“
O Jerininom gradu nema detaljnih pisanih izvora informacija. Prve sačuvane informacije datiraju tek iz 19. veka. O graditelju same tvrđave nema detaljnih informacija. Narod ga, kao i sve ostale, pripisuje despotici Jerini.
Grad je podeljen u tri celine: dugi zid, donji grad, gornji grad.U istorijskim spisima spominju se još neki delovi grada, kao što su suvi rov, stepenište, podgrađe. To dovodi do zaključka da sadašnje tri celine nisu jedini delovi grada.
Veruje se da se jedan od zidova koji je urušen nekada spuštao čak do obale Morave. Drugi deo grada bio je oblika broda, poput Magliča, dok je donji deo grada bio u obliku trapezastog proširenja. U podgrađu, na mestu koje se i danas naziva Brod, a prema podacima iz starih turskih spisa, nalazila se bitna drumsko – rečna raskrsnica, koja je donosila prinose veće nego i sa skela kod današnjeg Kraljeva. Najstariji čuvani plan osnove grada, nalazi se u zborniku Jovana Cvijića „Naselja srpskih zemalja“ i u njemu se pominje dužina zidina od čak 1000 metara.
Danas o tvrđavi najviše brinu članovi Udruženja građana Jerinin grad na čelu sa Aleksandrom Kandićem, osnivačem. Udruženje je osnovano 2009. godine iz ljubavi prema drevnom, nepoznatom i mističnom. Vredni mladi ljudi su se udružili sa idejom da Tvrđavu ožive i otmu iz zaborava, kada su je već svi drugi zaboravili.
Godine borbe i zalaganja urodile su plodom pa je na tvrđavi u nekoliko navrata 2010. godine i 2012. godine rađeno arheološko iskopavanje od strane Zavoda za zaštitu spomenika i Kulture iz Kraljeva a uz pomoć Opštine i Ministarstva kulture. Tom prilikom pronađena je velika količina keramike, delova srednjovekovnog oružja, koštane aplikacije u vidu ukrasnih rozeti, srebrni novčić Vuka Brankovića i čitav južni zid grada koji je bio potpuno porušen.
Na pitanje šta je osim toga na ovom lokalitetu urađeno do sada, gospodin Kandić objašnjava da je 2014. godine sagrađen most, a svake godine se radi uređivanje samog utvrđenja. Redovno godišnje održavanje radi se uglavnom u organizaciji samog Udruženja, a uz pokroviteljstvo lokalnih institucija. Osim što brinu o utvrđenju, članovi Udruženja su nekoliko godina zaredom u Jerininom gradu organizovali Viteške igre, čime su bar nakratko probudili duh ovog grada.
Takođe je urađena i publikacija „Zaboravljena kapija Šumadije” u kojoj je detaljno opisan ceo lokalitet. Opština nije u mogućnosti da izdvoji značajnija sredstva kako bi Jerinin grad zablistao svojim sjajem i možda, postao jedna od lokalnih turističkih destinacija. Zato građanima ovog kraja ne preostaje ništa drugo nego da se pridruže Udruženju i tako podrže njihov trud i rad.
Čist vazduh, divan pogled na krajolik, zelenilo, duh istorije… samo su neki od razloga da ovaj grad oživi i preživi. Ne može se graditi budućnost na ruševinama prošlosti. Ili, bolje rečeno: „Ne može se sakriti grad, kad na gori stoji.“ (publikacija „Zaboravljena kapija Šumadije“).
Veliku zahvalnost dugujem udruženju „Jerinin Grad", a posebno gospodinu Aleksandru Kandiću koji nam je bio na raspolaganju za sve informacije.
