Pripadnice anti-pornografskog feminizma smatraju da je pornografija u neposrednoj vezi sa nasiljem nad ženama i da ih stavlja u diskriminirajući položaj (žene su prisiljene na pornografiju, prikazane su kao seksualni objekti koje uživaju u ponižavanju i bolu itd). Prema njima, žene su u pornografskim sadržajima uvijek predstavljene kao da žele seks i da im je naročito bitno da zadovolje muškarca.
Prema Ellen Willis, seks-pozitivnoj feministkinji, takvo povezivanje nasilja i pornografije, dodatno diskriminiše žene, jer se vraća na viktorijansku ideju po kojoj „muškarci žele seks, a žene ga podnose”, kojoj se feminizam načelno suprotstavlja. Za njih, pornografija izvrće rodne stereotipe poput onog da žene ne vole seks, prikazuje mnogo veću varijabilnost oblika ženskih tijela, nego što je to slučaj u svijetu mode, filma i kao najznačajniji argument protiv stavova anti-pornografskog feminizma izdvajaju protivljenje svim oblicima cenzure kao jedne od temeljnih feminističkih vrijednosti.
Pored previranja među feministkinjama, suprotni stavovi, kada se govori o pornografiji, rašireni su i među ostakom populacije. Tako imamo one za zabranu, protiv zabrane, ali i one koji se bave pitanjem da li je pornografija isključivo sadržaj za muškarce ili i žene tu mogu pronaći nešto za sebe?
U studiji Marie Claire pod nazivom „Porn projekat”, tokom 2015. godine učestvovalo je više od 3.000 žena, od kojih je većina izjavila da gleda pornografske sadržaje. Studija je pokazala da su strejt žene uglavnom zainteresovane za lezbijsku pornografiju, kao i da žene više traže sadržaje koji uključuju sado-mazo i grupni seks, nego što to rade muškarci. Takođe, „pobila” je uvriježeno mišljenje da žene gledaju porno sadržaje zbog partnera (66% žena izjavilo je da sadržaje gledaju same i zbog sebe).
Jedna od seks-pozitivnih feministkinja je Asja Bakić, urednica MUF-a i književnica koja o pornografiji, govori iz drugačije perspektive. Asja sa ljevičarskog i marksističkog stajališta vidi žene u pornografiji kao porno glumice koje rade svoj posao, a takav njen stav dosta je nepopularan među ostalim feministkinjama u regiji.
Prema Bakićevoj, stalno govorenje o zabrani pornografije i tome da pornografija pripada muškarcima loše se reflektuje na žene koje rade u pornografskoj industriji i koje pornografiju žive, kao i na sve seksualne manjine koje se na neki način afirmiraju kroz eksplicitne pornografske sadržaje. Za nju, pornografija predstavlja način da se seks sekularizira, a ukidanjem pornografije, želja za pornografskim sadržajem neće nestati, već će samo biti izvan našeg vidokruga i bez mogućeg načina „da je učinimo svojom i prilagodimo vlastitim potrebama“.
„Naravno da u pornografiji postoje sadržaji koji su bezvrijedni i doista opasni, ali ne možemo ih se riješiti tako što ćemo ih zabraniti, nego na neki način trebamo prihvatiti žene koje pornografiju proizvode ili u njoj sudjeluju. Ne gledati na njih sa visine, dopustiti im da je na neki način iznutra promijene ili prilagode vlastitim potrebama. Ako pornografija postoji, želimo da ženska prava, odnosno da prava porno gumica, prostitutki i svih vrsta seksualnih radnica budu zaštićena. I ne govorim tu samo na testiranje na spolne bolesti, nego o tome da se treba raditi sustavno protiv diksriminacije ljudi koji se bave takvim poslovima koji imaju vrlo negativan predznak“, govori ona.
Seks-pozitivne feministkinje pornografiju smatraju bitnom, jer se kroz nju ne čini samo ženska želja vidljivom, već i queer želja, odnosno želja koja pripada svim vrstama seksualnih manjina. Prema njima postoje eksploatatorski snimci, degutatni pornografski snimci, ali čitavu stvar treba posmatrati od slučaja do slučaja.
Ako malo izađemo i izvan krugova feminističkih previranja, možemo uočiti stari obrazac da je muškarac, porno glumac, okarakterisan kao faca (da se sad ne izrazimo drugačije), dok se ženama daju isključivo negativni epiteti. Dokle god bude postojao taj jaz, o svim drugim pitanjima i rješenjima koja ova oblast nosi sa sobom, veoma je teško uopšte i raspravljati. Za potrebe teksta, kontaktirali smo Fondaciju CURE, Centar za ženske studije u Zagrebu, kao i portal Libela, ali niko od njih nije želio komentarisati ovu temu.
„Kada se budemo riješili toga da žene koje se bave seksualnim radom, i žene koje uživaju u seksu i one koje ne moraju nužno uživati u seksu, ali žive od toga, ne budu osjećale neki sram od toga što se time bave, niko ih ne bude diskriminisao onda možemo tek preći u drugu fazu, a to je da prilagodimo sadržaj koji se proizvodi. Znači, prije svega, se moramo riješiti malograđanskog gađenja, odnosno drugih muškaraca i žena koji konzumiraju pornografiju, a sa visina gledaju na ove žene i prozivaju ih kurvama“, poručila je na kraju predavanja u Klubu novinara Banja Luka, seks-pozitivna feministkinja Asja Bakić.
