Površna analiza statističkih podataka govori sledeće: broj studenata u Srbiji, iz godine u godinu, raste!
Odlično! Ali...
Prema rečima Slobodana Cvejića, sa Univerziteta u Beogradu, problem je u sledećem - dok ukupan broj studenata raste, proporcija onih koji dolaze iz nižih društvenih slojeva ili drugih ranjivih grupa opada. U cilju postizanja što veće jednakosti, u okviru sistema visokog obrazovanja, pokrenut je projekat naziva „Jednak pristup za sve: Osnaživanje socijalne dimenzije u cilju jačanja evropskog prostora visokog obrazovanja“.
Grubo rečeno, cilj ovog projekta, koji bi trebalo da bude okončan 2014. godine je da struktura studentske populacije u najmanju ruku oslikava strukturu osnovne populacije Srbije u toj generaciji.
Zarad jasnijeg shvatanja trenutne problematike koja se odnosi na strukturu studentske populacije, navodimo izjavu Nenada Popovića, sa Univerziteta u Nišu, koji kaže sledeće: ”Ako hoćete da studirate u Beogradu, dovoljno je da živite u Beogradu i imate dva puta veće šanse nego neko ko je npr. iz Preševa. Ako Vaši roditelji imaju visoko obrazovanje, Vaše šanse da budete student su pet puta veće nego deca čiji su roditelji nekvalifikovani. Ako spadate u kategoriju siromašnih fakultet je jedna nerealna, gotovo neostvariva ambicija”.
Jedan od ciljeva projekta je i uspostavljaje službi koje će poslužiti kao elementi podrške i motivisanja aktuelnih i budućih studenata, kao i prihvatanje inicijative da se na fakultete upisuju pripadnici romske populacije i osobe sa hendikepom, koji ne ispunjavaju formalne uslove.
Opšta ocena je da treba promeniti sistem finansiranja na fakultetima kako novac ne bi bio ograničavajući faktor pri odluci koji fakultet upisati, jer godišnje školarine na fakultetima u Srbiji iznose od 30.000 do 250.000 dinara.
Možda ceo projekat daje odgovor na pitanje i nedomicu koja prati buduće generacije strudenata - Da li obrazovanje postaje luksuz?
Zaključite sami.
_thumb2.jpg)
